Του Παναγιώτη Σαββίδη
Επαναλαμβάνω την πρότασή μου για στέγαση στην πρώην ΛΑΦ Νέου Πετριτσίου Σερρών, της Εκθεσιακής Συλλογής του Νεολιθικού Οικισμού Μεσαίας[1].
Η Συλλογή, που σήμερα βρίσκεται σε οίκημα στα Λουτρά Σιδηροκάστρου υπό την Εφορεία Αρχαιοτήτων Σερρών, δημιουργήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1990 για να παρουσιάσει τα ευρήματα του οικισμού (Προμαχώνας – Τοπόλνιτσα), βόρεια του Νέου Πετριτσίου.
Παρά την αξία της, δεν λειτούργησε ποτέ ουσιαστικά, μένοντας άγνωστη στο κοινό και κινδυνεύοντας με απαξίωση.
Η μεταστέγασή της στην πρώην ΛΑΦ θα συνδέσει την έκθεση με τον τόπο προέλευσης των ευρημάτων, θα την διασώσει και θα αναδείξει έναν μοναδικό αρχαιολογικό θησαυρό 6.000 ετών.
Το Νέο Πετρίτσι θα αποκτήσει έναν ζωντανό πολιτιστικό πόλο που θα προσελκύει επισκέπτες, σχολεία και πολιτιστικές ομάδες, ενισχύοντας την τοπική αγορά και την τουριστική εικόνα του χωριού.
Η έκθεση θα μπορούσε να ενταχθεί σε θεματικές διαδρομές της περιοχής (Ρούπελ – Κερκίνη – Άγκιστρο) και να λειτουργήσει ως εκπαιδευτικό και πολιτιστικό κέντρο.
Μια τέτοια πρωτοβουλία θα αναβαθμίσει την εικόνα του οικισμού και θα ανοίξει νέες προοπτικές ανάπτυξης.
Η συγκεκριμένη πρόταση υπάρχει στο προεκλογικό φυλλάδιο του νυν δημάρχου, σε σχέση με το “copypaste” των “απέναντι” που δεν υπάρχει καμμία απολύτως αναφορά.
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 13.8.2025.
Το Νέο Πετρίτσι είναι χωριό του Δήμου Σιντικής Νομού Σερρών. Ευρίσκεται στις νότιες παρυφές του όρους Κερκίνη (Μπέλες) και βόρεια της λίμνης Κερκίνης. Απελευθερώθηκε από ελληνικό στρατό στις 27 Ιουνίου 1913 με την Μάχη της Βέτρινας – η οποία απελευθέρωσε μέρος της Ανατολικής Μακεδονίας. Από το 1913 και μετά εγκαταστάθηκαν Έλληνες πρόσφυγες από τα χωριά Στάρτσοβο, Πετρίτσι, Μπογορόδιτσα κ.ά. (από την Βουλγαρία) και βλάχοι Έλληνες από την Ράμνα. Οι Σταρτσοβίτες διέσωσαν κειμήλια, μεταξύ των οποίων και η εικόνα του αγίου Μηνά. Η εορτή του τιμάται ευλαβικά κάθε χρόνο.
Το 1923 εγκαταστάθηκαν στην Μεσαία (βόρεια του Νέου Πετριτσίου) πρόσφυγες από τον Πόντο – οι οποίοι στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο μετεγκαταστάθηκαν κι αυτοί στο Νέο Πετρίτσι. Η ονομασία του χωριού οφείλεται στο παλαιό Πετρίτσι, επίσης βόρεια της Κερκίνης, όπου μέχρι το 1913 ζούσε ανθηρή ελληνική κοινότητα, η οποία μετά το τέλος του Β΄ Βαλκανικού Πολέμου και την Συνθήκης Βουκουρεστίου (Αύγουστος 1913), πέρασε στην δικαιοδοσία της Βουλγαρίας. Έτσι ο ελληνικός πληθυσμός του εγκαταστάθηκε στο σημερινό Νέο Πετρίτσι και τη γύρω περιοχή.
ΠΗΓΗ: Γ. Λεκακης «ΣυγχρονηςΕλλαδοςπεριηγησις».
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Γενική Διεύθυνσις Εποικισμού Μακεδονίας – Τμήμα Στατιστικής «Εποικιστικός Χάρτης Μακεδονίας», χαράκτης: Λ. Αρχοντόπουλος (Ψηφιακή Βιβλιοθήκη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών – United Nations Library&ArchivesatGeneva έκδοση), Λιθογραφείον – Τυπογραφείον Δ. Γκατένιο, Θεσσαλονίκη, 1926.
Κετσετζίδης Αν. «Τι ξέρετε για την Μεσαία Σερρών;», ιστοσελίδα «Το Γόνιμο Σερρών Χθες Και Σήμερα», 1.9.2013.
Λαούρδας Β. – Πέννας Π. «Αρχείον Μακεδονικού Αγώνος Αλέξανδρου Δαγκλή: σημειώσεις και οδηγίαι Δημοσθένους Φλωριά», περιοδικό «Σερραϊκά Χρονικά», Σέρρες, 1963.
Μαυρίδης Δ. «Η εθνολογική σύσταση του σαντζακίου Σερρών (1890 – 1912): Ο πόλεμος των στατιστικών», διπλωματική εργασία, Θεσσαλονίκη, 2023.
ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ:
[1] Η Μεσαία, έως το 1927 γνωστή ως Ορτά Μαχαλά / Μαχαλέ. Ανάμεσα σε ΔερέΜαχαλέ (Ποταμοχώρι) και ΑσαγιάΜαχαλέ (Κατώμερο) – όλοι μαζί γνωστοί και ως Γιουρουκλερί Μαχαλάδες ή απλώς Μαχαλάδες, όπου κατοικούσαν Γιουρούκοι. Σήμερα είναι ένας εγκαταλελειμμένος οικισμός, στον Δήμο Σιντικής Σερρών της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας. Ευρίσκεται στις ΒΑ. πλαγιές του όρους Κερκίνη, 12 χλμ. Β. από το Νέο Πετρίτσι Σερρών, στον 41ο παράλληλο [41°23′15.11″N 23°16′28.67″E].
Είναι η πατρίδα του αρχηγού ένοπλου σώματος ΑμπντουλάχΤσαούς, ο οποίος, στον Μακεδονικό Αγώνα, έδρασε υπέρ του ελληνικού επαναστατικού δικτύου στον καζάΠετριτσίου.