Το μακρινό 1997 η τότε Κοινότητα Ν.Πετριτσίου -με πρόεδρο την Άννα Μαυρίδου, είχε το θάρρος να κοιτάξει μπροστά, να συντάξει αναπτυξιακό πλάνο με εργαλείο την ΚΕΤΑΝΠ. ▪️Ένα σχέδιο που έθετε βάσεις για εναλλακτικές μορφές τουρισμού, που στόχευε στη δημιουργία εισοδήματος και ευκαιριών.
▪️Η συνέχεια με τη ΔΕΤΑΠ, επί δημαρχίας Ταλιουρίδη, απέδειξε ότι υπήρχε προοπτική: Tο Δημοτικό Ενυδρείο Βυρώνειας, το Οικο-Περίπτερο Μανδρακίου, ακόμη και το Δημοτικό Γραφείο Τελετών έφεραν έσοδα και θέσεις εργασίας.
▪️Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια. Δυστυχώς με τον “Καλλικράτη” το χωριό βυθίστηκε σε στασιμότητα. Χωρίς πυξίδα, χωρίς προτεραιότητες, χωρίς σχέδιο.
▪️Αποσπασματικές κινήσεις, λόγια χωρίς συνέχεια, αυτονόητα που βαπτίζονται … έργα. Καμία ουσιαστική οικονομοτεχνική μελέτη, κανένας συγκεκριμένος αναπτυξιακός στόχος.
▪️Το Νέο Πετρίτσι, αντί να αποτελεί κόμβο εναλλακτικού τουρισμού και κέντρο τοπικής ανάπτυξης, φυτοζωεί. Οι νέοι φεύγουν, οι υποδομές παραμένουν ανεκμετάλλευτες, και οι ευκαιρίες χάνονται.
▪️Αν οι σημερινοί διοικούντες ενδιαφέρονταν πραγματικά, θα είχαν ήδη επεξεργαστεί και θέσει σε διαβούλευση ένα στρατηγικό σχέδιο. Θα είχαν δεσμεύσει πόρους, θα είχαν καταθέσει προτάσεις, θα είχαν κινητοποιήσει την τοπική κοινωνία.
▪️Αντί γι’ αυτό, ζουν σε μια πολιτική «νιρβάνα», αφήνοντας τον τόπο να σέρνεται στο περιθώριο.
▪️Το Νέο Πετρίτσι αξίζει καλύτερα. Αξίζει ένα σχέδιο που θα αναδείξει τα πλεονεκτήματά του, θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας και θα δώσει ελπίδα στους νέους που θέλουν να μείνουν στον τόπο τους.