Γράφει : Παναγιώτης Σαββίδης
Υπήρξε τη δεκαετία του 1990 ένας υποψήφιος Νομάρχης Σερρών που είχε γίνει… ανέκδοτο λόγω των προεκλογικών του εξαγγελιών. Ανάμεσά τους ξεχώρισε μία που έγινε διαχρονικό ανέκδοτο. Η υπόσχεση για την κατασκευή αγωγού γάλακτος, που θα συνέδεε τον κάμπο των Σερρών με τη Βουλγαρία, μεταφέροντας γάλα προς και από τη γειτονική χώρα μέσω … Μπέλλες.
Μπορεί να τερμάτισε τελευταίος με 1,14% στην εκλογική κούρσα, ωστόσο ο φέρελπις υποψήφιος Νομάρχης κατάφερε κάτι σπάνιο. Οι προεκλογικές του εξαγγελίες να ζουν έως τις μέρες μας ως … ανέκδοτο στα καφενεία του τόπου.
Θυμήθηκα τον συγκεκριμένο υποψήφιο, που άφησε τα εγκόσμια εδώ και καιρό, με αφορμή τελευταία ανάρτηση του δημάρχου Σιντικης Γιώργου Τάτσιου για την μετατροπή της παλιάς σιδηροδρομικής γέφυρας του Στρυμόνα σε ανοικτό μουσείο Βαλκανικών Πολέμων. Όπως ο ίδιος έγραψε ξημερώνοντας 27η Ιουνίου, ημέρα της “Μάχης της Βέτρινας” που οδήγησε στην απελευθέρωση του τόπου το 1913, είδε στο όνειρο του να του να συνομιλεί με τη … γέφυρα ζητώντας του “να μάθει όλος ο κόσμος τα σπουδαία που έχει να μας πει”. Συνόδευσε μάλιστα την ανάρτησή του με μια μια πρόχειρη και κακόγουστη εικόνα τεχνητής νοημοσύνης, που παρουσιάζει πώς οραματίζεται το νέο φαραωνικό project.
Πραγματικά απορώ με την ευκολία με την οποία ο δήμαρχος Σιντικής ανακοινώνει σχέδια και έργα σαν να πρόκειται για προσωπικό ημερολόγιο ονείρων. Σκέφτεται κάτι το βράδυ, το ντύνει με μια εικόνα AI και το παρουσιάζει το πρωί ως project. Χωρίς μελέτη, χωρίς διαβούλευση, χωρίς καν να εξετάσει αν είναι νομικά και τεχνικά εφικτό. Μόνο που στην περίπτωσή του δεν είναι ένας απλός πολίτης με φαντασία, ούτε ένας φερέλπις υποψήφιος της δεκαετίας του ’90 που έγινε ανέκδοτο με εξαγγελίες για αγωγούς γάλακτος. Είναι εν ενεργεία δήμαρχος. Και η ιδιότητά αυτή απαιτεί σοβαρότητα, διαδικασίες, συλλογικότητα και θεσμική λογοδοσία. Η θέση του επιβάλλει όσα ανακοινώνει να είναι αποτέλεσμα μελέτης διαβούλευσης και συναπόφασης στο Δημοτικό Συμβούλιο και εμπλεκόμενους φορείς.
Αυτό, βέβαια, δεν συμβαίνει για πρώτη φορά. Το είδαμε και στις προτάσεις του Δήμου Σιντικής στο πλαίσιο της «Στρατηγικής Ολοκληρωμένης Χωρικής Επένδυσης Ορεινών και Παραμεθόριων Περιοχών», που αφορά την τουριστική ανάπτυξη της περιοχής. Εννέα θεματικά πάρκα, από Παλαιοντολογία και Ιαματικά Λουτρά, μέχρι Μαυσωλείο Οχυρών, Προβολές στο Ισάρι, Σπίτι του Μπαμπούγερου και Δρόμους του Βουβαλιού κ.α., κατατέθηκαν χωρίς ουσιαστική διαβούλευση και χωρίς συνεργασία με κανέναν φορέα. Ούτε καν στην Επιτροπή Τουρισμού που απέμειναν τρεις και ο … δήμαρχος. Αφού σκέφτηκε μόνος του να γίνουμε …. Disneyland, τα έθεσε και προς δημόσια διαβούλευση.
Και για να είμαι δίκαιος κάποιες από τις προτάσεις έχουν ενδιαφέρον και θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν, αν είχαν γεννηθεί σε περιβάλλον σοβαρότητας και συμμετοχής. Όχι ως προσωπικές επιφοιτήσεις του δημάρχου, αναρτημένες με στόμφο και ψεύτικες εικόνες. Το βασικό πρόβλημα είναι πως ο κ. Τάτσιος ανακοινώνει το οράματά του με δημόσιες αναρτήσεις και φωτογραφίες από τεχνητή νοημοσύνη, χωρίς να ελέγχει προηγουμένως αν είναι ρεαλιστικά, εφαρμόσιμα ή απλώς… ευσεβείς πόθοι.
Ας πάρουμε για παράδειγμα το “όνειρο” με την παλιά σιδηροδρομική γέφυρα του Στρυμόνα. Ο δήμαρχος γνωρίζει, ή τουλάχιστον όφειλε να γνωρίζει, ότι πρόκειται για χαρακτηρισμένο διατηρητέο μνημείο, με ιδιοκτησιακό καθεστώς που δεν ανήκει στον δήμο. Κι όμως, εξαγγέλλει την τοποθέτηση γιγαντιαίων banner με ιστορικές φωτογραφίες, λες και πρόκειται για τοίχο σχολείου, ενώ μιλά για τουριστικό τραίνο χωρίς οροφή σαν να μη χρειάζονται στατικές μελέτες, εγκρίσεις από το υπουργείο Πολιτισμού, τον ΟΣΕ και άλλους αρμόδιους φορείς. Για να περάσει έστω και ένα καροτσάκι πάνω από αυτή τη γέφυρα, πρέπει πρώτα να εξεταστεί η καταλληλότητα, η αντοχή, η ασφάλεια και φυσικά η νομιμότητα. Όπως επίσης να υπάρχουν … ράγες. Άρα μεταξύ ΑΙ και πραγματικότητας καμία σχέση.
Οι φαραωνικές εξαγγελίες του για θεματικά πάρκα, μουσεία σε γέφυρες και τουριστικούς “άξονες” που ξεφυτρώνουν με ρυθμό εμπνεύσεων τύπου AI, παραπέμπουν σε επικοινωνιακό ρεσιτάλ χωρίς αντίκρισμα. Θυμίζω πως το φαραωνικό σχέδιο της νησίδας στον Κρουσοβίτη κάποιου άλλου δημάρχου στο παρελθόν, έχει εξελιχθεί σε βαρίδιο για το μέλλον της πόλης. Το θέμα των ΟΧΕ είναι πολύ σοβαρό και θα επανέλθω αναλυτικά σε επόμενο άρθρο.
Πραγματικά δεν ξέρω τι να υποθέσω. Είτε ο δήμαρχος μας τρολάρει, είτε έχει πειστεί τόσο πολύ από τα νυχτερινά του οράματά που αγνοεί τη θεσμική πραγματικότητα. Δηλαδή, αν δει στον ύπνο του πως συνομιλεί με έναν γονδολιέρη, θα ανακοινώσει την επομένη σχέδιο για γόνδολες στην Μαϊμούδα ως … τουριστική εμπειρία βιωματικής πλεύσης;
Σε κάθε περίπτωση, ο κίνδυνος να καταγραφεί στην τοπική μνήμη όπως ο υποψήφιος νομάρχης του 1990, αυτός με τον αγωγό γάλακτος, είναι υπαρκτός. Δεν γίνεται η διοίκηση ενός δήμου να βασίζεται σε … οράματα και εικόνες φτιαγμένες από ΑΙ. Χρειάζονται μελέτες, συνεργασία με τους αρμόδιους φορείς, σχέδιο και σοβαρότητα. Αλλιώς, από το “όνειρο” μέχρι το ανέκδοτο … ένα τσιγάρο δρόμος.