Μετά από μήνες γραφειοκρατικών εμποδίων, το πυροσβεστικό όχημα ιδιοκτησίας του Συλλόγου Εθελοντών Δασοπροστασίας Σιντικής απέκτησε και επίσημα κρατικές πινακίδες κυκλοφορίας. Ένα βήμα που επιβεβαιώνει τη νομιμότητα της κατοχής και λειτουργίας του οχήματος και κλείνει, έστω και άτυπα, έναν κύκλο αμφισβήτησης που είχε προκαλέσει έντονη τοπική αντιπαράθεση.
Το όχημα, ένα Mercedes-Benz 1224 AF, δωρεά του διεθνούς οργανισμού Human Plus, αποτελεί πλέον καταγεγραμμένο περιουσιακό στοιχείο ειδικού σκοπού – με άδεια κυκλοφορίας που εκδόθηκε βάσει της ελληνικής και ευρωπαϊκής νομοθεσίας. Η εξέλιξη αυτή έρχεται να βάλει τελεία σε φήμες και δηλώσεις που παρουσίαζαν το όχημα είτε ως εγκαταλελειμμένο, είτε ως «παλαιού τύπου» χωρίς αξία.
Υπενθυμίζεται ότι μόλις πριν από λίγους μήνες, το όχημα είχε χαρακτηριστεί… «εγκαταλελειμμένο» από τον ίδιο τον Δήμο Σιντικής – μια ενέργεια που προκάλεσε απορία, καθώς το όχημα όχι μόνο βρισκόταν παρκαρισμένο σε χώρο της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, με πλήρη επίβλεψη και φροντίδα, αλλά και συνοδευόταν από όλα τα απαραίτητα πιστοποιητικά για την κυκλοφορία του.
Πρόκειται για επιχειρησιακό μέσο δωρεάς του διεθνούς ανθρωπιστικού οργανισμού Human Plus προς τον αναγνωρισμένο εθελοντικό Σύλλογο, με αποκλειστικό σκοπό την προστασία των δασών της περιοχής. Μάλιστα, κανένα μέρος της συντήρησης, του εκτελωνισμού ή των διαδικασιών ταξινόμησης του οχήματος δεν βάρυνε τον Δήμο Σιντικής. Όλα τα έξοδα – από το ΚΤΕΟ και τις μπαταρίες, μέχρι τα πιστοποιητικά ταχογράφου και περιορισμού ταχύτητας – καλύφθηκαν αποκλειστικά από τη Human Plus και τον ίδιο τον Σύλλογο.
Οι προσπάθειες του Συλλόγου Δασοπροστασίας Σιντικής, τον οποίο δημιούργησε η Human Plus, που περιλάμβαναν τα παραπάνω καθώς και οι συνεχείς και επίμονες επαφές του εκπροσώπου της Ιωσήφ Παναγιωτίδη με τις αρμόδιες αρχές, αποδείχθηκαν τελικά επαρκείς.
Η έκδοση των πινακίδων δεν είναι απλώς ένα τυπικό βήμα. Είναι μια πράξη αποκατάστασης, που αναγνωρίζει τη συμβολή του εθελοντισμού στην πολιτική προστασία. Ειδικά σε μια περιοχή όπως η Σιντική, με έντονο φυσικό πλούτο και πρόσφατη μνήμη καταστροφικών πυρκαγιών (όπως στον Όρβηλο), τέτοιες εθελοντικές πρωτοβουλίες θα περίμενε κανείς να έχουν την αμέριστη στήριξη των τοπικών αρχών.
Αντί γι’ αυτό, υπήρξαν στιγμές που η προσπάθεια του Συλλόγου βρέθηκε στο στόχαστρο ειρωνικών σχολίων και ανοιχτής αμφισβήτησης. Χαρακτηριστικά, ο Δήμαρχος Σιντικής Γιώργος Τάτσιος είχε υποβαθμίσει δημόσια την αξία του οχήματος, χαρακτηρίζοντάς το ξεπερασμένο – μια θέση που έρχεται σε αντίθεση με την πραγματικότητα, καθώς το ίδιο ακριβώς μοντέλο συνεχίζει να χρησιμοποιείται σε ορεινές περιοχές της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Αυστρίας. Η Ελλάδα, εξάλλου, διαθέτει δεκάδες παρόμοια επιχειρησιακά οχήματα στον στόλο εθελοντικών ομάδων – ακόμα και σε νησιωτικές περιοχές όπως η Άνδρος.
Το ερώτημα που μένει είναι γιατί χρειάστηκε να περάσει ένας τέτοιος κύκλος εμποδίων και αμφισβήτησης, για ένα όχημα που από την πρώτη στιγμή υπηρετούσε έναν κοινό στόχο: την ενίσχυση της τοπικής δασοπροστασίας. Μπορεί οι πινακίδες να εκδόθηκαν, αλλά το κλίμα καχυποψίας που καλλιεργήθηκε δεν ξεχνιέται εύκολα.
Η πολιτική προστασία, τελικά, δεν μετριέται με την ηλικία των οχημάτων, αλλά με τη διάθεση συνεργασίας και στήριξης εκείνων που επιλέγουν να συνεισφέρουν. Και σε αυτό το πεδίο, ορισμένοι χρωστούν ακόμη απαντήσεις.