Γράφει : Ιορδάνης Κιομορτζίδης
➡️Το Σιδηρόκαστρο έχει τη δική του λαμπρή ιστορία, η οποία ήταν πάντα συνδεδεμένη με το Βυζαντινό Κάστρο του. Το κάστρο είναι γνωστό και ως φρούριο Ισσάρι από την Τούρκικη ονομασία της πόλης Δεμίρ Ισσάρ, που σημαίνει σιδερένιο κάστρο. Το φρούριο χτίστηκε για πρώτη φορά τον 6ο αιώνα, ενώ έγιναν έργα επέκτασης τον 10ο αιώνα. Τέλος, έργα ανακαίνισης και ενίσχυσης της οχύρωσης του πραγματοποιήθηκαν τον 14ο αιώνα. Η θέση στην οποία φτιάχτηκε είναι κομβική καθώς δίνεται η δυνατότητα παρατήρησης και ελέγχου της πόλης, ενός μεγάλου μέρους του Σερραϊκού κάμπου, του ποταμού Στρυμόνα, αλλά και του μοναδικού άξονα επικοινωνίας, για εκείνη την εποχή, μεταξύ των παραδουνάβιων περιοχών με την ανατολική Μεσόγειο.
Πολλά έχει να επιδείξει η μακραίωνη και αιματογραμμένη ιστορία του Σιδηροκάστρου. Το φθινόπωρο του 1944 θα τελειώσει η τρίτη βουλγαρική κατοχή του Σιδηροκάστρου και θ’ αναχωρήσουν από αυτό οι βουλγαρικές πολιτικές και στρατιωτικές αρχές καθώς και όσες οικογένειες Βουλγάρων είχαν εγκατασταθεί στα καλύτερα σπίτια και οικήματα της πόλης. Και για μια ακόμη φορά οι κάτοικοι του Σιδηροκάστρου θα έχουν την τιμή να υπερηφανεύονται ότι πήραν μέρος με όλες τους τις δυνάμεις – όπως και σε όλα τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα στο μεγαλειώδες κίνημα της Εθνικής μας Αντίστασης, πολεμώντας με οποιοδήποτε μέσο και τρόπο το Βούλγαρο κατακτητή.
Τη διοίκηση της απελευθερωμένης πόλης που πλέει στη γαλανόλευκη, θα αναλάβουν για λίγους μήνες το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ. Είναι οι μήνες της λεγόμενης Εαμοκρατίας. Γι’ αυτό το χρονικό διάστημα δήμαρχος της πόλης θα είναι ο νομομαθής Σιδηροκαστρινός Στέργιος Λεβέντης, παλιό στέλεχος του ΚΚΕ. (Βασίλης Τζανακάρης «Επί πτερύγων ιστορίας», σελ. 85).
Εις μνήμην της ιστορίας μας το Ελεύθερο Σιδηρόκαστρο παρελαύνει από το δρόμο που μπήκαν τμήματα της ΕΛΑΣ απελευθερώνοντάς το. Από εκεί που απελευθερώθηκε όπως
μαρτυρά η φωτογραφία.
Από το 1944. Όλοι οι δήμαρχοι που ακολούθησαν, έχοντας γνώση και σεβόμενοι την ιστορία του Σιδηροκάστρου διατήρησαν τη φορά αυτή. Οι μαθητές και τα τμήματα που παρευλαύνουν έχουν ως φόντο το γρανιτένιο βράχο Ισάρι και την πινακίδα «Ζήτω. 27 η Ιουνίου 1913».
Ο δήμαρχος Σιντικής Γεώργιος Τάτσιος στις δύο τελευταίες παρελάσεις (27 η Ιουνίου 2024, 28 η Οκτωβρίου 2024) άλλαξε τη φορά της παρέλασης, προσβάλλοντας κατάφορα το Σιδηρόκαστρο και την ιστορία του και θίγοντας το κοινό αίσθημα. Ο δήμαρχος Σιντικής, που όπου σταθεί και όπου βρεθεί διατείνεται για το πόσο πατριώτης είναι, δεν γνωρίζει την ιστορία της έδρας του Δήμου του;
Το Ισάρι ήταν πάντα το σήμα κατατεθέν του Σιδηροκάστρου. Γενιές παιδιών έχουν κάνει παρελάσει με φόντο το Ισάρι σε ένα δρόμο 8 μέτρων κατεβαίνοντας από αριστερά την Κεντρική Πλατεία Σιδηροκάστρου που δεν ονομάστηκε τυχαία Πλατεία Ελευθερίας! Τα παιδιά μας φωτογραφίζονται με φόντο το Ισάρι, ενώ τώρα φωτογραφίζονται με φόντο τα μαγαζιά, ποδοπατούμενα το ένα με το άλλο στο δρόμο 3 μέτρων της Βενιζέλου! Για ποιο λόγο; Πουθενά αλλού στο δήμο Σιντικής ο κ. Τάτσιος δεν άλλαξε τη φορά της παρέλασης! Γιατί το κάνει στο Σιδηρόκαστρο;
Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε αν ήρθε ποτέ ως θέμα στο Τοπικό Συμβούλιο Σιδηροκάστρου η αλλαγή φοράς της παρέλασης στο Σιδηρόκαστρο, και αν ναι, ποιοι το ψήφισαν; Τι πιστεύει ο πρόεδρος του Σιδηροκάστρου; Τι πιστεύουν οι αντιδήμαρχοι που κατάγονται από το Σιδηρόκαστρο; Δεν δικαιολογείται Σιδηροκαστρινός να μην γνωρίζει την ιστορία του! Γιατί αυτή η υποβάθμιση του Σιδηροκάστρου;
Η ανάποδη παρέλαση μόνο πατριωτισμό δεν επιδεικνύει κ. Τάτσιο. Το αντίθετο μάλιστα. Η αιματοβαμμένη ιστορία του πολύπαθου αλλά πάντα αγέρωχου Σιδηροκάστρου το μαρτυρά και οι παρελάσεις με φόντο το βυζαντινό κάστρο που στέκει αγέρωχο ανά τους αιώνες μας το θυμίζει κάθε φορά! Θυμούνται οι παλιοί και μαθαίνουν οι νεότεροι!
Ελπίζουμε το κακόγουστο αυτό αστείο που είδαμε στις δύο τελευταίες παρελάσεις να τελειώσει και την προσεχή 25 η Μαρτίου να δούμε μία παρέλαση που τιμά την ιστορία του τόπου μας!
>>> Η φωτογραφία έχει λεζάντα: Σεπτεμβρίος 1944. Τμήματα του ΕΛΑΣ μπαίνουν στο Σιδηρόκαστρο απελευθερωνοντας το.