Θωμάς Μιχαλιέρης
Για πολλούς ανθρώπους, η επίσκεψη στους τάφους των θανόντων αγαπημένων προσώπων είναι μια παράδοση που τους επιτρέπει να διατηρήσουν κάποια σχέση με όσους έχουν φύγει από αυτόν τον κόσμο. Το νεκροταφείο είναι με τον τρόπο του ένα φάρμακο για πολλούς για την αποκατάσταση του ψυχισμού των ζωντανών.
Δυστυχώς πολλοί που βρέθηκαν το Ψυχοσάββατο (22 – 2 – 2025) στον τόπο ανάπαυσης των αγαπημένων τους, για να τιμήσουν τη μνήμη τους, για να τους μνημονεύσουν και να έχουν επικοινωνία μαζί τους, βρέθηκαν σε μία δυσάρεστη έκπληξη, που τους προκάλεσε ακόμη μεγαλύτερο πόνο.
Είδαν ότι έχουν κλαπεί από τους τάφους των θανόντων αγαπημένων τους, καντήλια, μαρμάρινα ανθοδοχεία, διάφορες μαρμάρινες βάσεις και βάζα, μαρμάρινοι σταυροί κ.άλ. Οι κλέφτες εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι δεν υπάρχει νυχτοφύλακας στο νεκροταφείο που βρίσκεται στην είσοδο του Σιδηροκάστρου και, δεδομένου ότι δεν υπάρχει υπηρεσία ασφαλείας, όταν πέφτει το σκοτάδι, οι κλέφτες των «τάφων» ξεκινούν τις δουλειές τους.
Δεν φτάνει δηλαδή η απώλεια αγαπημένων προσώπων – που δεν λησμονούνται, όσα χρόνια κι αν περάσουν – οι οικείοι έχουν να αντιμετωπίσουν και την οικτρή σκέψη ότι υπάρχουν αδίστακτοι κλέφτες που λεηλατούν τους τάφους στο Σιδηρόκαστρο. Δεν μπορεί δηλαδή κανείς να είναι σίγουρος. Ακόμη και μετά την τετελεσμένη έξοδο του νεκρού από τη ζωή, οι επιζώντες που έχουν προσηλωθεί στη μνήμη του νεκρού και φροντίζουν τους τάφους για να επαναφέρουν κάτι από το αγαπημένο τους πρόσωπο, να διασώσουν κάτι από την παρουσία του, αιφνιδιάζονται από τις κλοπές.
Το μνήμα είναι το σπίτι του νεκρού. Ο τάφος είναι η τελευταία κατοικία. Και ως ευθύνη απέναντι στους νεκρούς, κάποιοι κάνουν μεγάλα έξοδα για να βελτιώσουν, για να φροντίζουν τους τάφους των αγαπημένων τους, αλλά συχνά οι τάφοι είναι αγνώριστοι, έχουν βεβηλωθεί. Συνεπώς, από το θέαμα του λεηλατημένου νεκροταφείου στο Σιδηρόκαστρο, συνάγει κανείς την αδιαφορία των Αρχών και το συμπέρασμα ότι η ανομία επιφυλάσσει στους ζώντες ένα δεύτερο βάσανο και ότι οι νεκροί λησμονούνται. Αυτό δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό από τους συγγενείς των νεκρών. Η αφοσίωση, η φροντίδα του τάφου, οι επισκέψεις των ζωντανών, αποκαθιστούν κατά ένα τρόπο τον αγαπημένο νεκρό. Και δεν υπάρχει καμία υπερβολή στη σκέψη ότι οι ζωντανοί σε κάθε επίσκεψή τους στα κοιμητήρια, πασχίζουν να ξαναζήσουν την πλασματική συνάντησή τους με τον εκλιπόντα και γι αυτό οι τακτικοί επισκέπτες των κοιμητηρίων έχουν μία δικαιολογημένη αγανάκτηση και θυμό από τις κλοπές. Δοκιμάζονται σε άλλα αισθήματα που προσμένουν να αφουγκραστούν οι αρμόδιες Αρχές.
Ο Δήμος Σιντικής και η ΕΛΑΣ να υποσχεθούν να λυθεί σύντομα το πρόβλημα. Οφείλουν να εγγυηθούν ότι τους έχουν προσελκύσει την προσοχή οι συγκεκριμένες κλοπές καθώς και η ανησυχία και ο πόνος των ζωντανών που επισκέπτονται τον τόπο ανάπαυσης των αγαπημένων τους.
Το νεκροταφείο χρήσει προστασίας. Η αντίδραση των Αρχών πρέπει να έχει άλλο προσανατολισμό από την παθητικότητα. Οι σημερινές συνθήκες στα νεκροταφεία επιτρέπουν να εξάγονται πρακτικά συμπεράσματα για «το τι πρέπει να γίνει» και «το πώς πρέπει να γίνει». Για την ακρίβεια, μέτρα τα οποία μπορούν να περιορίσουν τις κλοπές είναι :
1. Να βελτιωθεί ο περιμετρικός φράχτης (να ενισχυθεί σε ύψος) και οι πύλες, που είναι η πρώτη γραμμή άμυνας.
2. Οι πύλες να ασφαλίζουν μετά τη δύση του ηλίου.
3. Να υπάρχει περιμετρική φωταγώγηση του νεκροταφείου για τον ασφαλή έλεγχο του χώρου.
4. Να τοποθετηθούν κάμερες παρακολούθησης βίντεο για να εξασφαλίσουν την ασφάλεια των επισκεπτών και την ασφάλεια της περιουσίας τους.
5. Η ΕΛΑΣ να συμπεριλάβει στις περιπολίες της και τα νεκροταφεία, τη στάση σ’ αυτά και τον έλεγχο των χώρων.