Το αγάπησα το Σιδηρόκαστρο απ΄ την πρώτη στιγμή που σταμάτησε το τρένο στο σταθμό του, από τη Θήβα ερχόμενο , κατάφορτο από στρατιώτες, και επιβιβαστήκαμε στην «Καναδέζα» ,γραμμή για τη Μοίρα. Αύγουστος του 1984, η πόλη έσφυζε από ζωή και φανταρικό από το Πεζικό και την ένδοξη 130η ΜΠΠ.
Φιλόξενοι οι κάτοικοί της, ομόρφαιναν τις εξόδους μας στον « Νέπε» για γύρο, στις pub για φραπέ γλυκό, αχτύπητο, δείγμα της νεανικής ρώμης, ανάκατης από όνειρα για μετά το Στρατό.
Και το βραδάκι στις εξόδους disco. «Καλοκαίρι 84, όπως κάθε βράδυ έτσι κι απόψε «disco Rainbow» Σιδηρόκαστρο» φώναζε κεφάτος ο DJ με την μπύρα στο χέρι και το βινύλιο να παίζει μανιωδώς στον ρυθμό της colegiala.
550 και μία, έγραφα στο στρατιωτικό μου ημερολόγιο, φυλάγοντας σκοπιά στον όρχο, απέναντι από τα νεκροταφεία, στα πυρομαχικά της Αμπέλας, στις θέσεις μάχης της Α’ Πυροβολαρχίας στη Θερμοπηγή. «Αστέρα 1 από Αστέρα 14 αποστολή βολής, έτοιμος» έδινα το σύνθημα από τον Racal για να ηχήσουν τα κανόνια στο Μελενικίτσι. Την αγάπησα την 130, παρ΄ όλη την ταλαιπωρία, τις ασκήσεις, την συνεχή σκοπιά. Παρ΄ όλο το κρύο και τον αγέρα που σου περόνιαζε τα κόκαλα τον χειμώνα και τα κουνούπια που σου τσιμπούσαν κάτω από την κουβέρτα το καλοκαίρι.
Πολλές φορές μετά την φυγή μου για τα πάτρια εδάφη, τον Ιούνη του 1985, νοστάλγησα τη Μοίρα, το Σιδηρόκαστρο, τους κατοίκους του και πιο πολύ τις σειρές μου, Ο Θεός να τους έχει όλους καλά. Και τον τότε διοικητή μου Ανχη(ΠΒ) κ.Βήτο Χρήστο.
Πολλές φορές νοστάλγησα την αποθήκη των διαβιβάσεων της Α΄Πυρ/χίας, κολλητά με αυτή του υλικού που επόπτευε ο Γιωρίκας ο Παπαδόπουλος από το Στρυμονοχώρι, το ΚΨΜ, τα μαγειρεία. Και εκείνο τον τεράστιο όγκο των κορμών, που με τα τσεκούρια σχίζαμε καταχείμωνο για να ζεσταθούμε.
Από τότε ήρθα 5-6 φορές στο Σιδηρόκαστρο, την πόλη των αναμνήσεων της 18χρονής νιότης μου.
Όσες φορές περνώ από το κουφάρι, πλέον, της 130 ΜΠΠ, με ζυγώνουν αναμνήσεις, ονείρατα γλυκά, «παρουσιάστε» και αναφορές, PRC-7, συναγερμοί και χώρος διασποράς.
Τούτες τις αράδες τις γράφω με αφορμή την επίσκεψή μου το τελευταίο τριήμερο του Νοέμβρη του 2008, για να παραβρεθώ στις εκδηλώσεις μνήμης των Απολλωνιδιατών της Μικράς Ασίας, πρόσφυγας γαρ τρίτης γενιάς και εγώ από κείνο τον τόπο.
Μοναδική η φιλοξενία από τον τοπικό σύλλογο Μικρασιατών και από τους Απολλωνιαδίτες με επικεφαλής τον φίλο Απόστολο Κάρυδα , όπως τον προφέρουν στην πατρίδα. Τους ευχαριστώ όλους και πρώτον απ΄ όλους τον Άγιο Σιδηροκάστου Σεβασμιώτατο κ. Μακάριο. Η προσφορά του φαίνεται στα πρόσωπα των παιδιών που πλαισιώνουν το έργο της Μητρόπολης. Και ο λόγος του μελίρρυτος και μεστός.
Παράκληση κάμω στον Δεσπότη, όπως και στις τοπικές πολιτικές και στρατιωτικές αρχές. Να διοργανώσουμε, πρώτα ο Θεός, μια εκδήλωση μνήμης για όλους αυτούς, αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και οπλίτες που υπεράσπισαν μέσω της 130ης Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού, τα υπέρ βωμών και εστιών προγονικά κελεύσματα της Ρωμιοσύνης και που πια δεν βρίσκονται στη ζωή.
Να ξαναηχήσουν παραγγέλματα στον καθημαγμένο χώρο αναφοράς. Να ξαναβρούμε όλοι εμείς οι μαχητές της , τα πρώτα ενθυμήματα της στρατιωτικής μας νιότης.
Με εκτίμηση
Εφ. Στρτης (ΠΒ) Ελευθεριάδης Θεόδωρος
130η ΜΠΠ
ΣΤΓ 916Γ
Για τη μεταφορά.
Θόδωρος Ελευθεριάδης
Νάουσα Ημαθίας
Τα στοιχεία επικοινωνίας του κ. Ελευθεριάδη είναι στην διάθεση κάθε ενδιαφερόμενου.