” Η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Το 2004 και το 2005 ο τότε δήμος Πετριτσίου είχε διοργανώσει στο Πετρινό Μανδρακίου –με την καταπληκτική θέα στην Κερκίνη- το «ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ και ΨΗΦΙΑΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ» το οποίο παρακολούθησαν περισσότεροι από 2.500 νέοι και νέες από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Η ιστορία είναι γνωστή, όπως και το αποτέλεσμα. Η εκδήλωση αυτή, πολεμήθηκε και από την τότε αντιπολίτευση αλλά και από τον «Άγιο» Σιδηροκάστρου, που ήρθε «πανικόβλητος» στο Μανδράκι, για να δει τους «ναρκομανείς» και τα «πρεζάκια», απειλώντας πως θα χτυπήσει τις καμπάνες για να βγουν στους δρόμους οι Χριστιανοί. Καμπάνες δεν χτύπησε, αλλά βγήκε στα τοπικά κανάλια χύνοντας και πάλι δηλητήριο. Και τότε ακούστηκαν λίγο πολύ αυτά που ακούμε τα τελευταία χρόνια και για την εκδήλωση στο Ρούπελ. Πως «κουβαλήσαμε πρεζόνια» στο Μανδράκι χαρακτηρίζοντας την εκδήλωση «πάρτι ναρκωτικών», πως τα «οικονομήσαμε» από μαύρο χρήμα και άλλες ανοησίες που εύκολα λέγονται, από ανθρώπους στενόμυαλους και οπισθοδρομικούς Τελικά το μουσικό αυτό φεστιβάλ έσβησε, πέφτοντας θύμα της δημαγωγίας ανθρώπων στη συνέχεια διοίκησαν τον τόπο και άφησαν πίσω τους μόνο συντρίμμια. Αυτό που κατάφεραν τότε, ήταν να σταματήσει μια διοργάνωση που εάν συνεχίζονταν έως σήμερα θα ήταν το «Νεστόριο» ή ο «Άρδας» των Σερρών. Με την ευκαιρία αυτής της ανάρτησης, θέλω να επαναλάβω πόσο μπροστά από την εποχή του ήταν ο θεόδωρος Ταλιουρίδης ως δήμαρχος Πετριτσίου. Από τη πρώτη στιγμή που του προτείναμε τη συγκεκριμένη διοργάνωση, μπήκε μπροστά, δεν υπολόγισε, κανένα πολιτικό κόστος, δεν χάιδεψε αυτιά και δεν μάσησε τα λόγια του. Η απουσία του από τα κοινά, αποτελεί πλήγμα για την περιοχή μας. Δυστυχώς η ιστορία με τον “ανήσυχο” ποιμενάρχη μας, συνεχίζεται. Όμως ο τόπος την πληρώνει. Και τότε και σήμερα. “
