Απόσπασμα από σημειώσεις από την Αυτοβιογραφία μου
Στις Αρχές του 1992 είχα επισκεφθεί για πρώτη φορά την Ελλάδα με μια ομάδα φίλων. Μείναμε δύο μέρες Αθήνα και άλλες δύο τρείς μέρες στην Θεσσαλονίκη. Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ο κόσμος στην Θεσσαλονίκη. Η ανοικτή καρδιά, το ενδιαφέρον τους για την Κύπρο, η προθυμία τους με κάθε τρόπο να σε εξυπηρετήσουν. Μπαίναμε στα καταστήματα και με το καλημέρα που λέγαμε, αμέσως ρωτούσαν: Κύπριοι είστε, τι γίνετε η Κύπρος μας, και ρωτούσαν για το εθνικό μας πρόβλημα. Με κάθε προθυμία μας εξυπηρετούσαν.
Ήταν η περίοδος της κινητοποίησης και των συλλαλητηρίων για την Μακεδονία. Δεν ξέρω τί με επηρέασε αλλά μόλις επέστρεψα στην Κύπρο άρχισα να οργανώνω Δεκαήμερη εκδρομή στην Μακεδονία, με τον συμβολικό μάλιστα τίτλο ¨Προσκύνημα στην Μακεδονία¨, η οποία πραγματοποιήθηκε το Φθινόπωρο του ιδίου έτους με την συμμετοχή 35 Κοινοταρχών της Επαρχίας Λάρνακας. Είχα επικοινωνήσει τότε με το Υπουργείο Γεωργίας της Ελλάδας και διευθέτησαν την διαμονή μας στα Κέντρα Γεωργικής Εκπαίδευσης (ΚΕΓΕ) σε κάθε Νομό.
Πρώτος μας σταθμός ήταν η Κατερίνη, συνεχίσαμε στην Βέροια μετά στην Θεσσαλονίκη. Φύγαμε από την Θεσσαλονίκη κοντά στο μεσημέρι της 26ης Οκτωβρίου με προορισμό το ΚΕΓΕ Σερρών και τελευταίο σταθμό είχαμε την Δράμα, όπου γιορτάσαμε την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940.
Όταν φτάσαμε στο ΚΕΓΕ Σερρών, αφού είχαμε κάμει τον γύρο της Λίμνης Κερκίνης, με σταθμό και καφέ στο Χωριό Κερκίνη και γεύμα στο Κέντρο Αλέξανδρος, κοντά στα Βουλγαρικά σύνορα, είχε πια αρχίσει να βραδιάζει.
Άρχισε η αποβίβαση μας από το λεωφορείο και εγώ είχα καθυστερήσει στο λεωφορείο για να δούμε με τον οδηγό το πρόγραμμα της επόμενης μέρας, οπότε επιστρέφουν ανάστατοι οι Συνάδελφοι και μου ανακοινώνουν ότι δεν θα διανυκτερεύσουμε εκεί. Πήγα στο ΚΕΓΕ όπου μου εξήγησε η Υπεύθυνη του Κέντρου, η κυρία Αλεξάνδρα ότι θα μας φιλοξενούσε ο Δήμαρχος Σιδηροκάστρου στα Λουτρόπολη του Δήμου του. Όπως μου εξήγησε απουσίαζε ο Δήμαρχος Σερρών και ενημέρωσε τον Δήμαρχο Σιδηροκάστρου για την εκεί επίσκεψη μας. Ο Δήμαρχος Σιδηροκάστρου ρώτησε που θα διανυκτερεύσουμε και όταν του είπε στο ΚΕΓΕ αυτός αντέδρασε. Θα έρθουν οι Πρόεδροι από την Κύπρο και θα τους βάλετε στο ΚΕΓΕ, είναι ντροπή. Να μου τους φέρετε και θα τους φιλοξενήσω στα Λουτρά. Έστειλε και ετοίμασαν δωμάτια στα Λουτρά, που ήταν κλειστά εκείνη την περίοδο, για να μας φιλοξενήσει.
Έτσι η κ. Ιωάννα μπήκε μαζί μας στο λεωφορείο και επιστρέψαμε στο Σιδηρόκαστρο από όπου περάσαμε λίγη ώρα πριν ερχόμενοι από τα Βουλγαρικά σύνορα. Πήγαμε κατευθείαν στα Λουτρά Σιδηροκάστρου, όπου μας περίμενε ο Υπεύθυνος τότε κ. Μιχάλης Δοκακόπουλος. Αφού τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτια κατεβήκαμε στο Εστιατόριο όπου μας περίμενε ένα λουκούλλειο δείπνο.
Την επομένη το πρωί μετά το πρόγευμα είχαμε επίσκεψη σε γεωργικές, κτηνοτροφικές και βιομηχανικές μονάδες της περιοχής και πριν το μεσημέρι είχαμε επίσκεψη στον Δήμου Σιδηροκάστρου όπου μας περίμενε ο Δήμαρχος κ. Απόστολος Καρύδας. Αφού ανταλλάξαμε χαιρετισμούς και αναμνηστικά δώρα μπήκαμε στο λεωφορείο, μας έκανε μια ξενάγηση στην πόλη του Σιδηροκάστρου και επιστρέψαμε στο εστιατόριο των Λουτρών όπου μας περίμενε άλλο λουκούλλειο γεύμα.
Κατά την διάρκεια του γεύματος ο Δήμαρχος με ρωτούσε για τα γεγονότα του 1974 και πάνω στην συζήτηση μου είπε ότι σκοτώθηκε και ένας Σιδηροκαστρινός Αξιωματικός τότε στη Κύπρο. Τον ρώτησα το όνομα του και όταν μου είπε ότι ήταν ο Γεώργιος Κατσάνης, του διηγήθηκα τις συνθήκες του θανάτου του γιατί τις ήξερα από πρώτο χέρι. Τότε υπηρετούσα στην έδρα του λόχου του 251 ΤΠ, που έδρευε στο ύψωμα της Λαίδης, δίπλα από το στρατόπεδο της 33ης Μοίρας Καταδρομών στο Πέλαπαις. Το βράδυ της 20ης Ιουλίου είχαν φύγει από κοντά μας για την επίθεση στον Άγιο Ηλαρίωνα και κοντά στο μεσημέρι της επομένης επέστρεψαν πάλι κοντά μας όσοι επέζησαν και μας εξιστορούσαν τον ηρωικό θάνατο και την θυσία του Α/ρχη Γεώργιου Κατσάνη. Καταλήγοντας του επεσήμανα ότι ο Κατσάνης ήταν από τους ελάχιστους Έλληνες Αξιωματικούς που πολέμησε στην πρώτη γραμμή, έδωσε νικηφόρες μάχες και έπεσε μαχόμενος και προδομένος στην πρώτη γραμμή και έγινε ο Σταυραετός του Πενταδακτύλου, συγκρίνοντας τον θάνατο του με τον ηρωικό θάνατο του Σταυραετού του Μαχαιρά Γρηγόρη Αυξεντίου.
Θυμούμαι ο κ. Καρύδας άκουγε προσεκτικά την αφήγηση μου και όταν τέλειωσα μου είπε: ¨Ξέρεις πόσο πολύ ντρέπομαι που έχουν περάσει τόσα χρόνια και δεν έχουμε κάνει κάτι για να τιμήσουμε αυτό τον Ήρωα όπως μου τον περιέγραψες¨. Και τότε αρχίσαμε να συζητούμε τί να κάνουμε από κοινού για να τιμήσουμε του Ήρωα Γεώργιο Κατσάνη. Μέσα από αυτή την συζήτηση για την απόδοση τιμών στον Κατσάνη, προέκυψε αργότερα και η Αδελφοποίηση Σιδηροκάστρου Βορόκληνης. Αποχαιρετιστήκαμε με το κ. Καρύδα με την υπόσχεση να κρατήσουμε επαφή.
Συναντηθήκαμε ένα μήνα αργότερα στο Συνέδριο της ΚΕΔΚΕ στην Χαλκιδική, όπου συνεχίσαμε την συζήτηση. Εκεί του έκανα την πρόταση για αδελφοποίηση των πόλεων μας, πράγμα που είχα ήδη συζητήσει με το Συμβούλιο μου. Επιστρέφοντας στην Κύπρο στείλαμε επίσημη πρόταση για την Αδελφοποίηση, και στην συζήτηση που είχαμε στην συνέχεια κατάλαβα ότι υπήρχαν κάποιοι ενδοιασμοί από Δημοτικούς Συμβούλους του Σιδηροκάστρου για το ότι η Βορόκληνη ήταν τότε μικρή σε σύγκριση με το Σιδηρόκαστρο που είχε 10.000 κατοίκους.
Κάλεσα τον κ. Καρύδα στην Κύπρο, και τον φιλοξένησα το Πάσχα του 1993 στο σπίτι μου με την σύζυγο του Λίτσα και την κόρη τους. Ενθουσιάστηκε με την ανάπτυξη που είχε η Βορόκληνη και υποστήριξε την πρόταση για αδελφοποίηση. Είχαμε τότε συνάντηση με τον Υπουργό Άμυνας κ. Κώστα Ηλιάδη όπου συζητήσαμε την προσπάθεια μας για απόδοση τιμών στον ήρωα Α/ρχη Γεώργιο Κατσάνη. Κατά την παραμονή του κ. Καρύδα στην Κύπρο ένα απόγευμα τελέσαμε και αποκαλυπτήρια των οδών Σιδηροκάστρου και Γεωργίου Κατσάνη.
Στο επόμενο διάστημα συγκεκριμενοποιήσαμε τις ημερομηνίες για την επίσκεψη Αντιπροσωπείας της Κοινότητας Βορόκληνης στο Σιδηρόκαστρο στο τέλος Ιουνίου κατά τους Εορτασμούς της επετείου της Απελευθέρωσης του Σιδηροκάστρου από τους Βουργάρους, για την υπογραφή του πρώτου μέρους της Αδελφοποίησης και την απόδοση τιμών στην οικογένεια του ήρωα Γιώργου Κατσάνη. Στην Αντιπροσωπεία μας είχαμε εντάξει και την Αδελφή του Ήρωα Γρηγόρη Αυξεντίου, κ. Χρυσταλλού. Ήταν σημαδιακή και συγκινητική η συνάντηση της κ. Χρυσταλλούς με την κ. Αγγελική μητέρα του ήρωα Κατσάνη.
Ήταν μια εξαιρετική και πολύ συγκινητική εκδήλωση με τις εκατέρωθεν ομιλίες και ανταλλαγές αναμνηστικών δώρων, την υπογραφή της Συμφωνίας Αδελφοποίησης, και με αποκορύφωμα την απόδοση τιμών, από τον Υπουργό Άμυνας της Κύπρου κ. Κώστα Ηλιάδη στην κ. Αγγελική μητέρα του Ήρωα Κατσάνη την κ. Ερυφίλη σύζυγο, και στην Αδελφή του, στο κατάμεστο από κόσμο ανοικτό Αμφιθέατρο στα Λουτρά Σιδηροκάστρου.
Το δεύτερο μέρος της Υπογραφής της Αδελφοποίησης πραγματοποιήθηκε τον επόμενο χρόνο στην Βορόκληνη. Είναι μια από τις καλύτερες Αδελφοποιήσεις η οποία προέκυψε μέσα από την κοινή προσπάθεια του Αδελφού Απόστολου Καρύδα και εμένα προσωπικά, για να αποδώσουμε τις πρέπουσες τιμές στον ήρωα Κατσάνη. Στα πλαίσια της έγιναν πάρα πολλές ανταλλαγές, όχι ανταλλαγές αναψυχής και τουρισμού όπως καταλήγουν συνήθως αλλά πάντοτε με ουσία και περιεχόμενο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η συνάντηση μου με την τότε Ηγουμένη της Μονής Κυρίκου και Ιουλίτης μετά την φιλοξενία στην Κύπρο για μια βδομάδα παιδιών του Κατηχητικού από το Σιδηρόκαστρο την εβδομάδα της Διακαινησίμου.
Ήμουν στο Σιδηρόκαστρο για τους εορτασμούς για την απελευθέρωση και μια Κυριακή πήγα στην Μονή για εκκλησιασμό, όπου ήταν και τα παιδιά που είχαμε φιλοξενήσει πρόσφατα στην Κύπρο. Με το τέλος της Λειτουργίας πήγαμε στο Αρχονταρίκι της Μονής για καφέ όπου βλέποντας με η Ηγουμένη με καλωσορίζει και μου λέει με ένα τραγικό ύφος: ¨Κύριε Πρόεδρε, σας στείλαμε 40 παιδιά στην Κύπρο και δεν μας τα επιστρέψετε¨. Προ στιγμής τα έχασα. ¨Μα πώς Γερόντισσά τα παιδιά είναι εδώ, τα είδα, ήταν στην Λειτουργία¨. Και συνεχίζει η Ηγουμένη: ¨Άχ κύριε Πρόεδρε αυτά που είδες είναι μόνο τα σώματα των Παιδιών που σας στείλαμε, η ψυχή τους, η καρδιά τους, ο νους τους έχει μείνει στην Κύπρο. Έχουν μείνει στα Φυλακισμένα Μνήματα, στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας και στο Συρματόπλεγμα της Δερύνειας να αγναντεύουν την Αμμόχωστο. Τί κάνατε στα παιδιά μας Κύριε Πρόεδρε;¨
Τα παιδιά ήταν στην κατασκήνωση τους και είχαν ετοιμάσει ένα πρόγραμμα, στο οποίο με κάλεσε η Ηγουμένη να παρακολουθήσουμε με τον αείμνηστο τότε Μητροπολίτη Σιδηροκάστρου Σεβαστό Ιωάννη. Η εκδήλωση αυτή θα μου μείνει αξέχαστη. Την παρακολούθησα με βουρκωμένα μάτια από την συγκίνηση. Ήταν διανθισμένη με αφηγήσεις,
13.2.2020