ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ 20-5-2020 ( ώρα 00.07). Προβλήθηκε μετά τα μεσάνυκτα από την ΕΤ-2 ένα συγκινητικό ντοκιμαντέρ, με την ευκαιρία της μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
Το ντοκιμαντέρ που είναι βασισμένο στην αφήγηση του Γιάννη Αναστασιάδη, του ενός εκ των δύο αδελφών πρωταγωνιστών του περιστατικού, που συνέβη το 1919 και έχει καταγραφεί στο βιβλίο «ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΞΕΝΟΙ» του Γιάννη Σίδερη (Εκδόσεις CMYC 2013),αποτυπώνει τη σκληρή εικόνα μιας ζωής, που οι άνθρωποι που είναι αναγκασμένοι να την βιώσουν, γνωρίζουν το «κτήνος» στο οποίο μεταμορφώνεται ο άνθρωπος εξ αιτίας του πολέμου.
Οι αδελφοί Γιάννης και ο Ισαάκ Αναστασιάδης χωρίστηκαν βίαια στον μακρύ δρόμο της ιστορίας το 1919 σε μικρή ηλικία. Ο Γιάννης κατέληξε μετά από μακρόχρονη ταλαιπωρία στην περιοχή των Σερρών. Όταν τελείωσαν οι πόλεμοι, άρχισε να στέλνει κατά καιρούς, γράμματα σε διάφορους άρχοντες στην Τουρκία, στην περιοχή όπου γεννήθηκε, με την ελπίδα να φτάσει κάποτε στα χέρια του αδελφού του κάποιο.
Ο δρόμος άνοιξε μετά 60 χρόνια όταν ο Τούρκος Βαλής παρέδωσε το γράμμα του Γιάννη στον Ισαάκ.
Ο Γιάννης επισκέφθηκε τον αδελφό του στην Τουρκία το 1979 και ήταν η τελευταία τους συνάντηση.
Ο Γιάννης Αναστασιάδης πέθανε το 2005 και κηδεύτηκε στο ΛιβαδοχώριΣερρών.
Χωρίς να είμαι ειδικός και εκφράζοντας πάντα αποκλειστικά και μόνον την γνώμη μου, θα πω πως το ντοκιμαντέρ πετυχαίνει τον σκοπό του. Πρώτα απ’ όλα καταγράφει ιστορία και είναι «ζωντανή» αφού ο αφηγητής είναι ο ένας από τους πρωταγωνιστές του γεγονότος. Καταγράφει την φρίκη του εκπατρισμού εξ αιτίας του πολέμου. Καταγράφει τον πόνο και την αγωνία για την επιβίωση καθώς επίσης και την λαχτάρα του αδελφού να συναντήσει τον αδελφό. Μια ιστορία αληθινή και από μόνη της συγκινητική, την οποία ο Γιάννης Σίδερης με την συνεργασία του Κασάπη Λεωνίδα, μετέτρεψαν σε ντοκιμαντέρ .
Πρωταγωνιστής ο Γιάννης Αναστασιάδης ενώ τον αδελφό του Ισαάκ υποδύθηκε ο Γιώργος Καρύδας. Το ρόλο της μάνας αποδίδει πάρα πολύ καλά η Αγγελική Μιχαλιέρη η οποία και τραγουδάει πονεμένα ποντιακά τραγούδια. Συμμετέχουν και η Άννα Θεοδωρίδου και ο μικρός Στέφανος Κασάπης πολύ καλοί στους ρόλους τους.
Περιστατικά όπως αυτό, θεωρώ πως πρέπει να καταγράφονται και να προβάλλονται, επειδή περιγράφουν την αληθινή ιστορία και όχι αυτή που συνήθως περνάει από κάποιο πρίσμα πολιτικής οπτικής γωνίας.
Θερμά συγχαρητήρια στον Σεναριογράφο και σκηνοθέτη του ντοκιμαντέρ Θωμά Σίδερη, στον συνεργάτη του Ερευνητή Κασάπη Λεωνίδα καθώς και σε όλους τους συντελεστές που συμμετείχαν στο ντοκυμαντέρ.
Η μνήμη του Γιάννη ας είναι αιωνία