️Άρθρο του Χρήστου Γ. Γεωργιάδη.
➡️Από το 2008, όταν και ξεκίνησε η συστηματική (όπως αποδείχθηκε) υποβάθμιση του σιδηροδρόμου στην περιοχή του σημερινού δήμου Σιντικής, πολλά μπορούν να ειπωθούν και να υποτεθούν, για τους λόγους της ουσιαστικής απαξίωσης μιας περιοχής με ασύγκριτες προοπτικές και δυνατότητες, σε επίπεδο Κεντρικής Μακεδονίας.
Προσωπικά, καταλήγω στο συμπέρασμα, ότι μας θεωρούν δεδομένους. Και αυτό
είναι ένα από τα χειρότερα πράγματα που μπορεί να σου συμβούν στη ζωή. Και, αν μιλάμε σε πολιτικό επίπεδο, δημιουργεί δύσκολα αντιμετωπίσιμα αδιέξοδα.
Γιατί, πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί ότι μια περιοχή που είναι περίπου στα 100 χλμ από τη Θεσσαλονίκη, όχι απλώς δεν θεωρείται προάστιο της συμπρωτεύουσας, αλλά έχει αποκοπεί σχεδόν εντελώς από αυτήν;
Πώς μπορεί να δικαιολογηθεί το “επικοινωνιακό θάψιμο” της απόφασης του Περιφερειακού Συμβουλίου Κεντρικής Μακεδονίας να μην εκδώσει ούτε καν ψήφισμα για το θέμα του σιδηροδρομικού αποκλεισμού της περιοχής μας, με την αχαρακτήριστη δικαιολογία ότι δεν αποτελεί εθνικό θέμα -και η Περιφερειακή Αρχή της Κεντρικής Μακεδονίας εκδίδει ψηφίσματα διαμαρτυρίας μόνο για εθνικά θέματα, όπως, π.χ., το ζήτημα της ονομασίας του γειτονικού κράτους που η χώρα μας έχει αναγνωρίσει ως “Βόρεια Μακεδονία”… Την ίδια ώρα, ο σημερινός πρωθυπουργός μπορεί να λέει ότι η ανάπτυξη της περιφέρειας είναι εθνικής σημασίας ζήτημα…
Ποιος, αλήθεια, μπορεί να αποδεχθεί ότι η συντριπτική πλειονότητα των βουλευτών της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, με μοναδική εξαίρεση τον Κ. Μπούμπα της Ελληνικής Λύσης, παραμένουν άφωνοι και ενδεχομένως άβουλοι, μπροστά σε αυτή την κατάσταση;
Φτάσαμε στο σημείο να κάνουν ερώτηση για το θέμα μας βουλευτές από την Αθήνα και τη Δράμα και οι δικοί μας να μην έχουν καν τη διάθεση (ή τη δυνατότητα) να αρθρώσουν δημόσιο λόγο επί του θέματος…
Γιατί;
Νομίζω ότι το πιο πρόδηλο συμπέρασμα είναι ότι μας θεωρούν “δεδομένους». . Ότι όταν ξανάρθουν οι εκλογές, θα ψηφίσουμε “σωστά”, θα επιλέξουμε “παραδοσιακά”… Ότι όταν θα μας επισκεφτούν οι “άρχοντες” του τόπου, θα περιοριστούμε σε χειραψίες (ενίοτε και χειροφιλήματα), χτυπήματα στην πλάτη, φωτογραφίες και χειροκροτήματα. Και, αν έρθει η ώρα να ζητήσουμε κάτι, θα αναλωθούμε σε αυστηρά προσωπικά αιτήματα (τα λέμε και “ρουσφέτια”), παραγνωρίζοντας καθετί που αφορά το γενικότερο σύνολο.
Όσα χρόνια ασχολούμαι με τα κοινά, ουδέποτε έχω κατηγορήσει τον κόσμο για τις επιλογές του, γιατί αντιλαμβάνομαι και αποδέχομαι ότι ο καθένας μας έχει εξατομικευμένα κριτήρια.
Επίσης, ουδέποτε επεδίωξα να προβάλω τον εαυτό μου, γιατί το “κατόπιν ενεργειών μου” είναι πολύ μακριά από τον τρόπο της πολιτικής μου σκέψης και δράσης.
Αυτό που περιμένω είναι να αρχίσουμε να αξιοποιούμε τον δημόσιο διάλογο για να αρχίσουμε να διαμορφώνουμε την ατζέντα της συζήτησης πέρα και πάνω από ατομικά (μικρο)συμφέροντα και να μιλάμε για τα σοβαρά θέματα, σε σοβαρή βάση.
Να αφήσουμε στην άκρη τα μικρά ή μεγάλα “εγώ” ανεξαρτήτως ρόλου, και να οργανώσουμε το “εμείς”, που τόσο λείπει από τη λειτουργία μας…
Υ.Γ.: Για το θέμα του σιδηροδρόμου, είναι μονόδρομος η περιφερειακή προαστιακή σύνδεση της περιοχής μας με τη Θεσσαλονίκη. Αν το “σύστημα” της πόλης των Σερρών δεν μπορεί να αντιληφθεί τη στρατηγική σημασία αυτής της στόχευσης, ας γίνει η σύνδεση μεταξύ Θεσσαλονίκης και Σιδηροκάστρου. Έτσι κι αλλιώς, για τις Σέρρες “η Σιντική κείται μακράν”…
Χρήστος Γ. Γεωργιάδης
Μέλος της Ομάδας Υποδομές/Δίκτυα/Περιβάλλον της παράταξης “Πράξεις για τη Μακεδονία”