Βούρκωσαν τα μάτια στα Άνω Πορροϊα, στο μνημόσυνο του ήρωα έφεδρου υπαξιωματικού Δημήτριου Ίτσιου, και των συμπολεμιστών του, που πριν από 66 χρόνια, έπεσαν «υπέρ βωμών και εστιών», μαχόμενοι τις γερμανικές δυνάμεις εισβολής.
Ήταν 6/4/1941, όταν ο Λοχίας Ίτσιος, μαζί με άλλους τρεις συγχωριανούς του, καθήλωσαν επι ώρες τις σιδηρόφρακτες ναζιστικές ορδές, στο ύψωμα «Ομορφοπλαγιά» του Μπέλες, μέσα από το πολυβολείο «Π8» που έβγαζε φωτιά, θερίζοντας τις επίλεκτες δυνάμεις της Βέρμαχτ.
Η άνιση μάχη σταμάτησε, μόνο όταν τελείωσαν τα 38.000 φυσίγγια του «Π8». Όταν τα τέσσερα παλικάρια, επιχείρησαν να διαφύγουν, συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν ενώπιον γερμανού αξιωματικού, ο οποίος αφού πρώτα έδωσε συγχαρητήρια στον Δημήτριο Ίτσιο για τον ηρωισμό και την αυτοθυσία του, τον εκτέλεσε εν ψυχρώ, πυροβολώντας τον στον κρόταφο.
Η θυσία του Ανοπορογιώτη ήρωα δε λησμονήθηκε. Η πολιτεία του απένειμε, μετά θάνατον, το βαθμό του Επιλοχία, και το χάλκινο αριστείο ανδρείας. Το 1980 έγιναν τα αποκαλυπτήρια της προτομής του, στην κεντρική πλατεία των Άνω Πορροίων. Λίγο παρακάτω, στον εξωτερικό τοίχο του σπιτιού του, μια μαρμάρινη πλάκα μαρτυρά πως εκεί γεννήθηκε ένας ήρωας της σύγχρονης της ελληνικής ιστορίας, που έγραψε τις δικές του «Θερμοπύλες» στις πλαγιές του Μπέλες.
Στη λιτή τελετή, παραβρέθηκε και ο γιος του ήρωα, Αναστάσιος Ίτσιος (φωτό), που ήταν μόλις 4,5 ετών, όταν δέχτηκε για τελευταία φορά το πατρικό φιλί. Ο ίδιος, βουρκωμένος, δήλωσε : «η συγκίνηση είναι διάχυτη και προσωπικά σε μένα, αλλά και στον κόσμο. Και ίσως από φύση μου είμαι άνθρωπος που συγκινούμαι εύκολα, βλέποντας τους γύρω μου, συγκινούμαι πιο πολύ».
Μετά το τρισάγιο, ακολούθησε κατάθεση στεφάνων, από εκπροσώπους των αρχών του τόπου και συλλόγων της περιοχής, στην προτομή του ήρωα.
x
