ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ. Κατά τα πρώτα χρόνια της δημιουργίας του πάρκου στην πλατεία Ελευθερίας του Σιδηροκάστρου και τον καιρό που κυκλοφορούσαν ακόμη παιτόνια (1955-1960)
Γιώργος Τσαταλτσινός
Αικατερίνη Θ. Κουμλίδου
Η παλιά αστυνομία ήταν το σπίτι της οικογένειας Ιωάννη Δ. Κουμλή-Κουμλίδη από το 1913..
Νικος Κελεσιδης
Αυτό θυμάμαι Γιώργο σαν οίκημα της αστυνομίας όταν πηγαίναμε στο Γυμνάσιο.
Γιαννης Αυγητας Αυγητιδης
Σωστά Γιώργο χωροθέτησης την χώροφυλακή για το 1960.
Σήμερα εκεί είναι το κατάστημα με τα χρώματα-σιδηρικά(στο ανοικοδομημενο κτίριο)
Το βιβλιοπωλείο της μητέρας του αειμνήστου Γιαννακου Κατσαντωνη ήταν επίσης εκεί που το χωροθέτησης στην οικοδομή του Μαρίνου (όχι του Αχλαδοχωριτη που έγινε αργότερα γνωστός στην πόλη), όπου σήμερα είναι το κατάστημα ωρολογιων του κυρίου Συμεωνίδη.(στο ανοικοδομημενο το έτος 1967 κτίριο από τον κατασκευαστή Μαρίνο τον Αλαδοχωριτη) . Δίπλα στο βιβλιοπωλείο του Γιαννακου ήταν το μαγαζί του κυρίου Αρσου, που αργότερα το 1969 άνοιξε καφενείο στον παρακείμενο δρόμο του Γιατρού Μωραλη, στον οποίο δρόμο ήταν και το οδοντοιατρειο του κυρίου Καζαντζίδη.
George Tsatalt
Απέναντι από του Καζαντζίδη ήταν το σπίτι του Μπούζιου που είχε υφασματάδικο δίπλα στη είσοδο του σπιτιού σας καθώς και το σπίτι της Γιούρη. Πιο επάνω αριστερά ανεβαίνοντας προς οικοκυρική έμενε ο Μηνάς ταξιτζής από το Αχλδοχώρι. Δεν ξέρω που βρίσκεται η κόρη του Μαρία.ίσως να έχει φωτο από τον δρόμο αυτόν.
Αρτεμις Μπλατσιωρη
Έχεις εξελιχθεί ο πιο μεγάλος τοπικιστής. Μένεις κιόλας στο Σιδηρόκαστρο.
George Tsatalt
Δυστυχώς όχι Άρτεμις. Μένω Ξάνθη και εδώ φυσικά είναι πάρα πολύ όμορφα. Ναι είναι αλήθεια πως αγαπώ τον τόπο που γεννήθηκα, αλλά αν το ψάξεις λίγο παραπάνω, θα δικαιώσεις αυτό που στην ΣΤ τάξη Δημοτικού, ο σοφός τότε δάσκαλος μας αείμνηστος Μανώλης Παπακωνσταντίνου, όταν συνελήφθη καθήμενος στην έδρα, αφηρημένος, ατενίζοντας το κενό και μηδιών, είχε απαντήσει σε ερώτηση συμμαθητή “γιατί κύριε χαμογελάτε?” -Θα έρθει κάποια στιγμή, που τα όνειρά σας θα μειωθούν ή θα σβήσουν. Θα θυμόσαστε τότε το παρελθόν και θα χαμογελάτε όπως καλή ώρα τώρα εγώ. (ήταν μεμπτό εκείνη την εποχή να γελάει κανείς μόνος του σύμφωνα με το “γελά μωρός καν τι μη γελοίον ει”). Νομίζω πως έχει έρθει αυτή η ώρα και χαίρομαι όταν θυμάμαι το παρελθόν μέσα από τις παλιές φωτογραφίες.