ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΗ ΠΟΥ ΧΡΉΖΕΙ ΔΙΟΡΘΩΣΗΣ . Η δεύτερη επιστολή μου προς τον πρόεδρο του Δ.Σ. του Δήμου Σιντικής.
ΠΡΟΣ Πρόεδρο Δ.Σ Σιντικής
κ Γεώργιο Τσίντσιο.
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ Δήμαρχο Δήμου Σιντικής
κ Φώτη Δομουχτσίδη.
Ένα ακόμη θέμα (Σε συνέχεια του προηγούμενου mail μου) που θεωρώ πως θα πρέπει να λυθεί άμεσα, είναι το μνημείο που έχει στηθεί το 2017 στον αυλόγυρο του Δημαρχιακού Μεγάρου στο Σιδηρόκαστρο.
Η απόφαση με αριθμό 178/2013, του Δ.Σ. Σιντικής, ορίζει την τοποθέτηση μνημείου (που ξεκίνησε από τον «Σύλλογο των εν Θεσσαλονίκη Σιδηροκαστρινών και Περιχώρων «ΤΟ ΡΟΥΠΕΛ») «προς τιμήν πεσόντων στους αγώνες του Έθνους» στον αύλιο χώρο του σχολείου του Σχιστολίθου και τα ονόματα που αναγράφονται στην πίσω πλευρά αναφέρονται σε πρώην κατοίκους του Σχιστολίθου.
Το ίδιο μνημείο που αντί στο Σχιστόλιθο στήθηκε στον αύλιο χώρο του Δημαρχιακού Μεγάρου, είναι αφιερωνένο «Στους Υπερασπιστές Οχυρών Ρούπελ 1940-1941» Δεν διευκρινίζει όμως σε ποιους υπερασπιστές αναφέρεται. Στους Σιδηροκαστρινούς? Στους Σχιστολιθινούς? Στους Σιντίκιους? ή Στους πανέλληνες? Από τα στρατιωτικά αρχεία φαίνεται πως «κανείς Σιδηροκαστρινός, δεν έπεσε στο Ρούπελ και στην γραμμή Μεταξά γενικά». Όλοι αναφέρονται δολοφονηθέντες στα Ελληνοαλβανικά σύνορα, την λίστα των οποίων έχω κοινοποιήσει και στο διαδίκτυο και σε ΜΜΕ του Σιδηροκάστρου και στον Δήμο Σιντικής. Από τους Σχιστολιθινούς κανείς επίσης δεν εμφανίζεται, πεσών στη γραμμή Μεταξά και τα ονόματα εκτός Τσολακίδη που αναγράφονται στο πίσω μέρος του μνημείου δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με το Ρούπελ και το Έπος του 1940-1941. Ο Τσολακίδης Ματθαίος που αναγράφεται στο μνημείο, συνελήφθη το 1941 στο Μπούζι Γκλάβα της Αλβανίας, όταν κατέρριψαν το αεροπλάνο του οι Ιταλοί και αγνοείτε έκτοτε η τύχη του. Ο Γρεασίδης Ιορδάνης του Εμμανουήλ 04-10-1944, αναγράφεται στην λίστα του προσκλητηρίου (σφαγιασθέντων) κάθε 27 Ιουνίου, «ως πολίτης» και όχι ως στρατιώτης και σκοτώθηκε στο Κιλκίς. Ο Γρεασίδης Χρήστος του Αναστασίου, πέθανε σε ηλικία 16 ετών στην Βουλγαρία, (12-1947) όπου είχε οδηγηθεί με το «παιδομάζωμα».. Καμία σχέση με το Ρούπελ του 1941 Ο Χρυσοχοίδης Ελευθέριος του Ανέστη τέλος, δεν είχε γεννηθεί το 1940. Σκοτώθηκε σε τροχαίο το 1974. Καμία σχέση με το Ρούπελ του 1941. (Επισυνάπτω φωτογραφία του μνημείου) Από τους Σιντίκιους, υπάρχουν πολλοί δολοφονημένοι στην γραμμή Μεταξά, οι οποίοι όμως δεν αναγράφονται στο μνημείο αυτό. Αν το μνημείο αναφέρεται στους Πανέλληνες, να σας θυμίσω πως υπάρχουν δύο τεράστιες λίστες στο Ρούπελ, τα ονόματα των οποίων δεν αναγράφονται στο μνημείο αυτό.
Κύριε Πρόεδρε του Δ.Σ. Σιντικής, αν μη τι άλλο, προκαλεί προσβολή της νοημοσύνης όχι μόνο της δικής μου, αλλά και όλων όσοι έχουν δει αυτή την τραγελαφική εικόνα, αλλά και αγανάκτηση.
Το χείριστο όλων, θεωρώ πως είναι το γεγονός ότι, το μνημείο στήθηκε στον χώρο, όπου βρισκόταν το σπίτι του Ανθυπολοχαγού Παζαρλή, που δολοφονήθηκε το 1941 στο Ελληνοαλβανικό μέτωπο. Στήθηκε εκατό περίπου μέτρα από το σπίτι του αεροπόρου Μόκκα, καθώς και κοντά στα σπίτια των άλλων δολοφονηθέντων Σιδηροκαστρινών το 1940-1941 χωρίς να αναγράφονται τα ονόματά τους όπως του Τσολακίδη.
Κύριε Πρόεδρε του Δ.Σ. Σιντικής, κατανοώ την σπουδή, του να στηθεί το 2017 ένα μνημείο, που αφιερώνεται στην μνήμη των δολοφονηθέντων στο Ρούπελ, την εποχή δηλαδή που ο αναβρασμός και η προσπάθεια ανάδειξης της «ΑΝΑΒΙΩΣΗΣ ΤΟΥ ΡΟΥΠΕΛ» βρισκόταν στην αιχμή τους. Δυστυχώς όμως υπάρχει αυτή η δυσαρμονία, που πρέπει να επιλύσετε, ή αφαιρώντας το μνημείο ή αφαιρώντας την οπίσθια πλάκα, με τα υπάρχοντα ονόματα και τοποθετώντας τα ονόματα των Σιδηροκαστρινών, όσο το δυνατόν συντομότερα κατά την άποψή μου.
Αναμένω απάντησή σας αν έχετε λάβει το μαιλ αυτό και αν προτίθεστε να προβείτε σε διορθώσεις.
Μετά τιμής
Τσαταλτζινός Γεώργιος gtsataltzinos@yahoo.gr
Νίκος Σκαρλάτος
Γιώργο μια διόρθωση. Στον πόλεμο αναφέρονται ως φονευθέντες και όχι δολοφονηθέντες. Οι εκατό και πλέον Σιδηροκαστρινοί ήταν δολοφονηθέντες από τα άτακτα στίφη του Βουλγαρικού στρατού.