Μα, γιατί όλοι/ες έχουμε δει ότι το Κάστρο σιγά σιγά καταρρέει. Γιατί 650 χρόνια χωρίς συντήρηση είναι μάλλον αρκετά. Πώς καταρρέει; Πρώτα πρώτα το διαπιστώνουμε από τις μεγάλες πέτρες που είναι πεσμένες εδώ κι εκεί. Π.χ. στις φώτο 1 και 2 στην πύλη και περνώντας αυτήν αλλά και σε ολόκληρους σωρούς από πέτρες όπως αυτή της εικόνας 3, κάτω από το ψηλότερο σημείο του. Σημειωτέο, αυτές οι πέτρες είναι το δομικό υλικό στο οποίο μπορεί να βασιστεί μια αναστήλωση.
Ωστόσο, οι πεσμένες πέτρες δεν είναι το σημαντικότερο. Υπάρχουν ολόκληρα κομμάτια από τα τείχη πεσμένα κάτω, όπως στην εικόνα 5. Μερικά μάλιστα φαίνεται πως είναι οροφές πυργίσκων όπως στην εικόνα 4 ,αλλά όπως και ένα παρόμοιο τμήμα που έχει πέσει πριν την πύλη.
Όμως και αυτά δεν είναι τα πιο κρίσιμα, γιατί δείχνουν μόνο την κατάρρευση και τον κίνδυνο να χαθεί το μνημείο για πάντα. Υπάρχει και ένα χειρότερο ενδεχόμενο: η κατάρρευση μεγάλων τμημάτων των τειχών (εικ. 6, 7 –βλέπετε μια ήδη μεγάλη, επικίνδυνη ρωγμή και εικ 8, το μεγάλο αυτό τμήμα χάνει πέτρες που το στηρίζουν στη βάση του, άρα σταδιακά καθίσταται ευάλωτο) είτε από φθορά εξαιτίας του χρόνου είτε εξαιτίας μιας –όχι απαραίτητα μεγάλης- σεισμικής δόνησης, π.χ. 5 Ρίχτερ. Αν λοιπόν καταρρεύσουν τόσο μεγάλα τμήματα (βλ. και εικ. 9, πιο κάτω από τη σημαία) πού θα καταλήξουν; Προφανώς στη βάση του βράχου, στον δρόμο που περνάει από την πλατεία προς την κοιλάδα, με σοβαρότατο κίνδυνο πρόκλησης ατυχήματος είτε για τυχόν διερχόμενους είτε τις οικίες που βρίσκονται εκεί.
Άρα, εκτός από την ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΕΙΟΥ με ό,τι αυτό συνεπάγεται
(ας μην ξεχνάμε ότι είναι το μνημείο που ονοματοδοτεί την πόλη, μπορείτε να φανταστείτε ένα Σιδηρόκαστρο με το Κάστρο να έχει καταρρεύσει, τον λόφο να έχει ισοπεδωθεί, να μην υψώνεται τίποτα και να υπάρχουν εκεί μόνο πεσμένες πέτρες;) τίθεται επιπλέον σοβαρότατο ΖΗΤΗΜΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ για τους περίοικους. Συνεπώς η ενίσχυση – αναστήλωση των τειχών που υπάρχουν είναι απαραίτητη και πρέπει η δημοτική αρχή να επικαλεστεί λόγους ασφάλειας και να απευθυνθεί άμεσα -το συντομότερο- στο Υπουργείο Πολιτισμού.
Ευθύμης Τσιλικίδης