Προβλημα Νο2. Επειδή ασφαλώς το θέμα που ακολουθεί είναι ζωτικής σημασίας (εκφράζω απλά, πάντα την άποψή μου)για την οικονομική ανάπτυξη του Σιδηροκάστρου και επειδή τείνει να ξεχαστεί, το επαναφέρω στο προσκήνιο, επειδή πιστεύω πως είναι μια ευκαιρία να αναθεωρήσουν ορισμένοι τις λανθασμένες απόψεις τους και να δουν πιο ξεκάθαρα. «Κρουσοβίτης και περιοχή 7,814 στρεμμάτων όπου υπήρχαν οι καφετέριες». Επισυνάπτω την απάντηση που πήρα από το Δασαρχείο Σιδηροκάστρου εδώ και μήνες, κάτι που θα μπορούσε οποιοσδήποτε να κάνει με μια απλή ερώτηση κι εδώ θέλω να ευχαριστήσω και την Δασάρχη Σερρών κ Παρτάλη αλλά και τον Γαιδαρτζή Στυλιανό Αναπληρωτή προιστάμενο του Δασαρχείου Σιδηροκάστρου για την άμεση ανταπόκρισή τους. Στο έγγραφο αυτό φαίνεται τι υπήρχε, τι έγινε, σε τι ενέργειες προέβη έγκαιρα ο Δήμαρχος και πως κατέληξε το θέμα. Και πάλι είχε «πετροβοληθεί» άκριτα ο Δήμαρχος. Δεν θα επιμείνω σ’ αυτό αν και θέλει συζήτηση. Πιστεύω πως είναι μια μοναδική ίσως ευκαιρία στη συγκυρία αυτή, που συμπολίτευση και αντιπολίτευση μπορούν να πάρουν μία ομόφωνη απόφαση σε ένα αίτημα για «ΑΡΣΗ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΥ ΩΣ ΔΑΣΟΥΣ» προς το Υπουργείο. Να καλέσουν όλους τους βουλευτές του Νομού και να τους ζητήσουν να συνυπογράψουν το αίτημα αυτό και να τους πιέσουν να πιέσουν με την σειρά τους τον Υπουργό να άρει την απόφαση αυτή, για μια περιοχή μέσα στον οικιστικό ιστό, που δεν έχει, εκτός από μερικά πλατάνια βλάστηση (φυτική γή) καθόλου, αφού έχει ασφαλτο-τσιμεντοστρωθεί, μπορεί να αποτελέσει οικονομική πηγή καθώς και να συντελέσει σε εύρεση θέσεων εργασίας.
ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ “ΝΟΥΘΕΣΙΑ” 28-11-2020
Γιώργος Τσαταλτσινός
