Όσοι ασχολούνται έστω και πρόχειρα με τα δημοσιονομικά γνωρίζουν ότι οι Δήμοι υπόκεινται σε μια ατέλειωτη σειρά από περιορισμούς και ελέγχους (μελέτες, χρηματοδοτήσεις, δημοπρατήσεις, παραλαβές κλπ κλπ), όταν υπογράφουν συμβάσεις έργων, προμηθειών, υπηρεσιών.
Αντίθετα, ένας Μητροπολίτης, όταν υλοποιεί ένα έργο λειτουργεί απλώς ως αφεντικό: βρίσκει έναν εργολάβο και του κάνει τη δουλειά όποτε θέλει. Με τα λεφτά του ποιμνίου, βεβαίως, τα οποία του παραχωρούνται με μακροθυμία για να τα διαχειρίζεται όπως εκείνος επιλέγει. Αυτό θα κάνει και με τη Λέσχη που υφάρπαξε με τη βοήθεια της κυβέρνησης παράτυπα από τον Δήμο.
Αυτή τη διευκόλυνση που παρέχει το Κράτος μόνο στις Μητροπόλεις αλλά όχι στους ΟΤΑ, μερικοί στο Σιδηρόκαστρο την έχουν βαφτίσει αδιαμφισβήτητη “ικανότητα του Μητροπολίτη” και προς απόδειξη μας υποδεικνύουν μερικά ανακαινισμένα από τον ίδιο κτίρια.
Όμως, κύριοι, εφόσον αρέσκεστε να διεξάγετε τέτοιες συζητήσεις, να συγκρίνετε, να θριαμβολογείτε και να πολιτικολογείτε, μπείτε λίγο και στην ουσία της ετυμηγορίας σας και απαντήστε μας: Αφού επιδοκιμάζετε τέτοιες παρεμβάσεις, ποιες από τις μέχρι τώρα ενέργειές του βοήθησαν την τοπική οικονομία του Σιδηροκάστρου, με ποιον τρόπο και ποια οικονομικά οφέλη τελικά συνεισέφεραν;
Γιατί δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τα εγκώμια και τους κομπασμούς χωρίς πραγματικό όφελος στην τοπική κοινωνία.