Μετά το 1913, οι πρόσφυγες Μελενικιώτες στο Σιδηρόκαστρο, στην αρχή φιλοξενήθηκαν σε σπίτια ήδη εγκατεστημένων συμπατριωτών τους στο Βαρόσι.
Στη συνέχεια οι Μελενικώτες Δημογέροντες, συνεργαζόμενοι με την υπηρεσία εποικισμού, φρόντισαν ώστε να εγκατασταθούν σε σπίτια που εγκατέλειψαν οι Βούλγαροι και οι Τούρκοι. Παράλληλα φρόντισαν και τους παραχωρήθηκε μια αρκετά μεγάλη έκταση γεωργικής γης στην περιοχή Αγίου Νεκταρίου, στους πρόποδες του λόφου, όπου σήμερα βρίσκεται το Κέντρο Περίθαλψης Παίδων (ΚΕΠΕΠ), με σκοπό τη δημιουργία ανεξάρτητου οικισμού.
Το διάστημα 1919-1920 εκπονήθηκε από την Υπηρεσία Ανοικοδόμησης Ανατολικής Μακεδονίας ένα ρυμοτομικό σχέδιο, που φέρει τον τίτλο ΧΩΡΙΟΝ ΝΕΟΝ ΜΕΛΕΝΙΚΟΝ, πιθανότατα για την προαναφερθείσα περιοχή. Η Υπηρεσία Ανοικοδόμησης Ανατολικής Μακεδονίας συστάθηκε το 1919 με πρωτοβουλία του τότε υπουργού Συγκοινωνιών Αλέξανδρου Παπαναστασίου, με σκοπό να βοηθήσει στην ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων χωριών της Ανατολικής Μακεδονίας. Η καθηγήτρια Κ. Καυκούλα έχει εξιστορήσει λεπτομερώς, σε μια σειρά από μελέτες της, το πρόγραμμα και τη δράση της Υπηρεσίας20. Συνοψίζοντας, αναφέρουμε ότι εκπονήθηκαν πάνω από 170 σχέδια, αλλά υλοποιήθηκαν (πολύ αργότερα) μόνο δύο: της Τζουμαγιάς και του Δοξάτου. Το σχέδιο υπέγραφε ο αρχιτέκτων Συμεών Ντογλοπόλωφ (1888-1980). Ήταν Ρώσος, με σπουδές στο Πολυτεχνείο της Οδησσού, ο οποίος μετά το 1917, μέσω Γαλλίας, έφτασε στην Ελλάδα, όπου και εγκαταστάθηκε. Προσλήφθηκε μαζί με άλλους αρχιτέκτονες (κυρίως Άγγλους και λίγους Έλληνες) στην Υπηρεσία Ανοικοδόμησης. Οι διαγώνιες χαράξεις του ρυμοτομικού σχεδίου ΝΕΟΝ ΜΕΛΕΝΙΚΟΝ και το γενικότερο σχεδιαστικό αποτέλεσμα απηχεί την αξιόλογη αρχιτεκτονική παιδεία του Ντογλοπόλωφ. Εκτός από το ΝΕΟΝ ΜΕΛΕΝΙΚΟΝ, υπέγραψε και το σχέδιο της Ορεβίτσας (σημερινό Πευκόδασος στην περιοχή Κιλκίς).
Τελικά, από το μεγαλόπνοο σχέδιο του 1920 για έναν οικισμό με 315 οικόπεδα έως την ανέγερση 40 ταπεινών οικίσκων το 1930, δε μεσολαβεί απλά μια δεκαετία, αλλά και μια ήδη τετελεσμένη κατάσταση: ορισμένοι από τους Μελενικιώτες είχαν ήδη στεγαστεί σε διάφορα σημεία του Σιδηροκάστρου και κάποιο άλλοι έφυγαν για μεγαλύτερα αστικά κέντρα. Τις μεγάλες χειρονομίες αντικατέστησε η σκληρή πραγματικότητα. Το ΝΕΟΝ ΜΕΛΕΝΙΚΟΝ, όπως το οραματίστηκε ο Ντογλοπόλωφ, δεν ήταν γραφτό να γίνει ποτέ” (Οι μεταμορφώσεις του αστικού χώρου στο Σιδηρόκαστρο/ Λίλα Θεοδωρίδου – Σωτηρίου / Αρχιτέκτων)