ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ.
27η ΙΟΥΝΙΟΥ 1913 Η ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΙΝΩΝ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΥς ΖΩΝΤΕΣ
Ο φόβος, το άλγος, η άγνοια, η αδιαφορία των πολιτών, η αδράνεια των τοπικών αρχών και ίσως η πλημελής ή ενδεχόμενα και εσκεμμένη αντιμετώπιση (ίσως δεν ήθελαν απλά να το συζητούν ή να ασχολούνται, για να μην ξαναζούν τραγικές στιγμές) ενός σοβαρότατου ιστορικού γεγονότος “ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ 148 ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΙΝΩΝ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗΣ ΑΛΛΩΝ 32 ΑΠΟ 7 ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ από 24 έως 27 ΙΟΥΝΙΟΥ 1913” δεν επέτρεψαν να συγκεντρωθούν οι διάσπαρτες πληροφορίες για όλους τους σφαγιασθέντες. Δημιουργεί ερωτηματικα όμως γιατί
α) Ενώ υπάρχουν συγκεκριμένες αναφορές σε αριθμό 148 ή και 150 σφαγιασθέντων, ενώ σχεδόν όλα τα ιστορικά βιβλία ακόμη και αυτό που εξεδώθει από τον Δήμο Σιντικής το 2014, αναφέρουν πως τα θύματα, ήταν πάνω από 100 “ΓΙΑΤΙ ΕΔΩ ΚΑΙ 100 ΧΡΌΝΙΑ ΕΩΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΟΝΕΥΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟΝ 65 ΠΟΥ ΑΝΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΗΡΩΟΝ?”
β) Το 1963 όταν συμπληρώθηκαν 50 χρόνια από την σφαγή των Σιδηροκαστρινών, η επιτροπή της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Σιδηροκάστρου εξέδωσε το Βιβλίο “ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΝ 1913-1963” στο οποίο ανάμεσα στα ιστορικά στοιχεία που παρατίθενται, υπάρχει λίστα με 69 σφαγιασθέντες που εκδόθηκε “Εν Δεμίρ Ισσάρ τη 1η Ιουλίου 1913 υπογεγραμμάνη από τον ιερέα και την Δημογεροντία.” .
Σήμερα γιατί μνημονεύονται μόνον 65? Γιατί τα ονόματα που υπάρχουν σήμετα στο Ηρώον συμπίπτουν, μόνον κατά το 1/3 με εκείνα της λίστας του 1913?. Πότε άλλαξαν, πως άλλαξαν και γιατί άλλαξαν?
Ευελπιστώ πως η παράλληλη με την δική μου, έρευνα του Δήμου Σιντικής, στο τμήμα των σφαγιασθέντων, να δικαιώσει τους υπόλοιπους σφαγιασθέντες και να μνημονευθούν τα ονόματά όλων μεθαύριο στις 27 Ιουνίου 2022.
