Συνεχίζεται η ένταση στο Γυμνάσιο Βυρώνειας μετά και τις αποχές των μαθητών από τα μαθήματά τους για να συμπαρασταθούν στις δυο συμμαθήτριες που «κινδυνεύουν» με μεταγραφή λόγω «χωροταξικού»
Μετά τις επιστολές των μαθητών και τις μηνύσεις των γονιών, η μια από τις δυο μαθήτριες έστειλε επιστολή που απευθύνεται στους εκπαιδευτικούς αλλά και στους συμμαθητές της, προσπαθώντας να εξηγήσει τι συνέβη αλλά και να τους ευχαριστήσει για την υποστήριξή τους
Διαβάστε την επιστολή της Μαρίας Αμπεριάδου:
«Αγαπημένοι μου δάσκαλοι/λες και συμμαθητές/τριες οι γονείς μου που με στηρίζουν σε κάθε μου βήμα και τους υπεραγαπώ γιαυτό με έγραψαν σε αυτό το σχολείο γιατί πίστευαν όπως κι εγώ ότι ήταν το καλύτερο για μένα, ότι εδώ θα ήμουν χαρούμενη και θα βρισκόμουν ανάμεσα σε αγαπημένα πρόσωπα τους συμμαθητές μου και τους καθηγητές που έχουν ταχθεί να μας μαθαίνουν αλλά και να μας φροντίζουν σα δεύτεροι γονείς μας, αλλά και γιατί η Βυρώνεια είναι ο τόπος της δουλειά του μπαμπά μου έτσι θα βρισκόταν κοντά μου τουλάχιστον ο ένας σε περίπτωση που κάτι χρειαζόμουν.
Βλέπετε οι γονείς μου εργάζονται και οι δύο σκληρά για να τα βγάλουμε πέρα.
Είμαι μαθήτρια αυτού του σχολείου από την Α΄ Γυμνασίου δε γνωρίζω τι κακό έκανα και σε ποιον, αυτό που ξέρω είναι πώς εδώ και μισό χρόνο η ζωή μου άλλαξε.
Έγινα ανεπιθύμητη στο σχολείο μου κατηγορήθηκα προσβλήθηκα, στοχοποιήθηκα και τώρα στην τελευταία χρονιά πριν την αποφοίτησή μου κι εγώ και οι γονείς μου κυνηγηθήκαμε στο όνομα της χωροταξικής κατανομής όπως λέει ο προϊστάμενος και στο όνομα του νόμου όπως λέει η διευθύντρια.
Ποιας χωροταξικής κατανομής αφού είμαστε μόνο 26 όλα κι όλα τα παιδιά και 5 στην Γ΄τάξη;; και ποιου νόμου αφού ο νόμος των μετεγγραφών έγινε για να διευκολύνουν εμάς και τις οικογένειές μας;
Είμαι ένα παιδί που δύο παιδαγωγοί που ορκίστηκαν να φροντίζουν για την εκπαίδευσή και το καλό μου (ο προϊστάμενος της Β/θμιας με τη απραξία του και η Δ/ντρια με τις ενέργειές της) με έβγαλαν την 1η ώρα την Πέμπτη 21 του μηνός από το μάθημα μου και με οδήγησαν στην αυλή για να με τιμωρήσουν έτσι που δε συμφωνούσαν οι γονείς μου στην μετεγγραφή μου.
Αλήθεια κ. διευθύντρια αν δεν δούλευε ο μπαμπάς μου στη Βυρώνεια ποιος θα με έπαιρνε από το σχολείο όταν με διώξατε πόση ώρα θα περίμενα έξω;;
Λυπάμαι πολύ που στην προσπάθειά μας για το αυτονόητο να προστατέψουμε το δικαίωμα μου στην εκπαίδευση γίναμε αφορμή για αναστάτωση και ένταση στη σχολική ζωή. Όμως πιστεύω όπως μου έμαθαν κάποιοι από τους καλούς μου δασκάλους πώς σήμερα είμαι εγώ αύριο έρχεται η σειρά κάποιου άλλου.
Θέλω να ξέρετε ότι όλα αυτά είναι πολύ δύσκολα για μένα.
Θα ήθελα να ξημερώνει ο Θεός την κάθε μέρα για μένα όπως για όλα τα άλλα παιδιά που ετοιμάζονται κάθε πρωί και πάνε με χαρά στο σχολείο τους χωρίς να σκέφτομαι τι θα γίνει πάλι σήμερα σε ποιο μαρτύριο θα με υποβάλει πάλι αυτή που υποτίθεται με προστατεύει. Θα ήθελα κι εγώ να ζω οικογενειακές στιγμές καθημερινότητας και να μην ασχολούμαστε με το κυνηγητό της διευθύντριας.
Από μέσα από την καρδιά μου ευχαριστώ πρώτα αυτούς που με πίστεψαν και με στήριξαν τη μαμά μου και τον μπαμπά μου και μετά όλους εσάς.»
Δημοσιεύοντας την επιστολή να επισημάνουμε ότι χωρίς να εξετάζουμε ποιος έχει τελικά δίκιο, ρόλος γονιών και εκπαιδευτικών είναι να συμβάλλουν στην ομαλή λειτουργία των σχολείων αλλά και στην συμπαράσταση των παιδιών που έτσι κι αλλιώς περνούν δύσκολες ώρες στην εφηβεία τους
Θεωρούμε ότι οι ενήλικες έχουν την ευθύνη να λειτουργήσουν ,για να αποφύγουν τέτοιες καταστάσεις ή να τις διευθετήσουν ομαλά όταν προκύψουν,
Άλλωστε το πρώτο πράγμα που πρέπει να εξετάζουν εκπαιδευτικοί και γονείς, πέρα από προσωπικές ή άλλες διαφωνίες είναι το συμφέρον των παιδιών